Het mag best een beetje verwonderlijk overkomen -al weet je sinds de Brexit natuurlijk maar nooit- dat een CD van een Schotse folkband er in deze geïnformatiseerde tijden een klein jaar over doet om het Kanaal over te steken, maar het gebeurt, zoals we kunnen merken met deze debuut full-CD van dit Schotse viertal.

Aidan Moodie (gitaar), Craig Baxter (Bodhran), Connor Sinclair (fluiten) en Graham Rorie (mandoline en fiddle) timmeren sinds een zestal jaar aan de weg en maakten sinds toen alleen maar een kennismakings-ep’tje, dat op ons vasteland grotendeels onder de radar verdween. Het viertal heeft zijn wortels in het Conservatorium van Glasgow en presenteert op deze plaat een mix van eigen werk en een selectie al dan niet bekende klassiekers die één ding gemeen hebben: ze worden gebracht in een uitermate Schots gelagerde vorm. Dit is erg klassiek van aanpak en combineert muzikaliteit erg fraai met virtuositeit en respect voor de traditie. Die virtuositeit en het vermogen tot knap samenspelen komen wellicht nog het duidelijkst naar voren in de vier instrumentals die de plaat telt en waarvan vooral “The Five of Spades” en “Hassa A’s” indruk maken= deze heren kunnen net zo goed de voorgrondrol op zich nemen, als ze zich kunnen wegcijferen om de anderen te laten schitteren.

De bodhran van Baxter maakt de hele plaat lang indruk, met zoals het fiddlespel van Rorie heel de tijd je aandacht trekt. Waar de fluiten en whistles aan bod komen, worden ze knap ondersteund door gitaar en wanneer Moodie gaat zingen, hoor je meteen die oer-traditionele klank, die Britse en Schotse folk zo aantrekkelijk maakt. Dat de band voor een aantal gezongen nummers de hulp inriep van Kim Carnie en ZoëBestel, doet het geheel ook allerminst kwaad: de plaat heeft een bepaald soort lichtvoetigheid en drive, die je als luisteraar meeneemt op een hoogst aangename trip door de hedendaagse lezing van traditionele folk. De band neemt bijvoorbeeld David Francey’s “The Waking Hour” onderhanden en de lezing van het al vermelde “The Five of Spades” -origineel van Lisa Sinclair en Astvaldur Traustasson uit hun geweldige Engels/IJslandse plaat “A time to Keep”- is ronduit indrukwekkend.

Dat maakt deze plaat tot een heel fijn exemplaar in een genre dat voor sommigen uitgewoond kan lijken, maar dat, zo blijkt, nog altijd springlevend is, doordat jonge mensen het vernieuwen en aldus in stand houden. Bijzonder aangename kennismaking, wat ons betreft !

(Dani Heyvaert)